ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΙΚΑ ΕΓΓΡΑΦΩΝ ΣΤΗΝ Α΄ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΟΡΙΑ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης

Αυτοκρατορία μόνο κατ' όνομα υπήρχε τις παραμονές της Άλωσης. Ήταν περιορισμένη, κυρίως, στην περιοχή γύρω από την Κωνσταντινούπολη και σε κάποιες σκόρπιες περιοχές, όπως το Δεσποτάτο του Μυστρά. Οι θρησκευτικές έριδες, οι εμφύλιες διαμάχες, οι σταυροφορίες, η επικράτηση του φεουδαρχισμού και η εμφάνιση πολλών και επικίνδυνων εχθρών στα σύνορά της είχαν καταστήσει την πάλαι ποτέ Αυτοκρατορία ένα «φάντασμα» του ένδοξου παρελθόντος της.

Το Βυζάντιο σ' εκείνη την κρίσιμη στιγμή της ιστορίας του με την οθωμανική λαίλαπα προ των πυλών του, δεν μπορούσε να ελπίζει παρά μόνο στη βοήθεια της καθολικής Ευρώπης, η οποία όμως ήταν μισητή στους κατοίκους της Κωνσταντινούλης. Η ύπαρξη «Ενωτικών» και «Ανθενωτικών» δίχαζε τους Βυζαντινούς. Ωστόσο, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος έκανε μία απέλπιδα προσπάθεια, στέλνοντας πρεσβεία στον πάπα Νικόλαο Ε' για να ζητήσει βοήθεια. Ο Πάπας έβαλε και πάλι ως όρο την Ένωση των Εκκλησιών, αλλά αποδέχθηκε το αίτημα του αυτοκράτορα να στείλει στην Κωνσταντινούπολη ιερείς, προκειμένου να πείσουν τον λαό για την αναγκαιότητα της Ένωσης.

Η τελευταία πολιορκία της Κωνσταντινούπολης (γαλλική μινιατούρα, 15ος αιώνας)

Οι απεσταλμένοι του Πάπα, καρδινάλιος Ισίδωρος και ο αρχιεπίσκοπος Μυτιλήνης Λεονάρδος, λειτούργησαν στην Αγία Σοφία, προκαλώντας την αντίδραση του κόσμου, που ξεχύθηκε στους δρόμους και γέμισε τις εκκλησίες, όπου λειτουργούσαν οι ανθενωτικοί με επικεφαλής τον μετέπειτα πατριάρχη Γεννάδιο Σχολάριο. Το σύνθημα που κυριαρχούσε ήταν «Την γαρ Λατίνων ούτε βοήθειαν ούτε την ένωσιν χρήζομεν. Απέστω αφ' ημών η των αζύμων λατρεία».

Το μίσος για τους Λατίνους δεν απέρρεε μόνο από δογματικούς λόγους. Η λαϊκή ψυχή δεν είχε ξεχάσει τη βαρβαρότητα που επέδειξαν οι Σταυροφόροι στην Πρώτη Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204, ενώ αντιδρούσε στην οικονομική διείσδυση της Βενετίας και της Γένουας, που είχε φέρει στα πρόθυρα εξαθλίωσης τους κατοίκους της Αυτοκρατορίας, αλλά και στην καταπίεση των ορθοδόξων στις περιοχές, όπου κυριαρχούσαν οι καθολικοί.

Αντίθετα, οι Οθωμανοί φαίνεται ότι συμπεριφέρονταν καλύτερα προς τους χριστιανούς. Πολλοί χριστιανοί είχαν υψηλές θέσεις στην οθωμανική διοίκηση, ακόμη και στο στράτευμα, ενώ κυριαρχούσαν στο εμπόριο. Οι χωρικοί πλήρωναν λιγότερους φόρους και ζούσαν με ασφάλεια. Έτσι, στην Κωνσταντινούπολη είχε σχηματισθεί μία μερίδα που διέκειτο ευνοϊκά προς τους Οθωμανούς. Την παράταξη αυτή εξέφραζε ο Λουκάς Νοταράς με τη φράση «Κρειττότερον εστίν ειδέναι εν μέση τη πόλει φακιόλιον βασιλεύον Τούρκων ή καλύπτραν λατινικήν».

Διαβάστε περισσότερα:

http://www.sansimera.gr/articles/145

Κατεβάστε το βιβλίο

«Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης, 29 Μαΐου 1453»

*Το e-book δημιουργήθηκε με υλικό από τη wikipedia και διανέμεται δωρεάν με άδεια creative commons (οι πηγές και η άδεια διανομής περιγράφονται στο βιβλίο).

Στοματική υγεία

Τα παιδάκια της Β΄δημοτικού συνεχίζουν να μας εντυπωσιάζουν με τις εκπληκτικές κατασκευές τους για την
"Στοματική υγεία"

ΟΡΝΙΘΕΣ, του ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ-Θεατρική παράταση

Προχτές πήγαμε εκπαιδευτική εκδρομή στο Λόφο Φιλοπάππου, όπου παρακολουθήσαμε τους "ΟΡΝΙΘΕΣ" του Αριστοφάνη σε μια καταπληκτική παράσταση, με εντυπωσιακές ερμηνείες και εξαιρετικά θεατρικά κοστούμια

Η υπόθεση του έργου είναι πολύ απλή :

Δύο αθηναίοι πολίτες ,ο Πισθέταιρος και ο Ευελπίδης,που έχουν κουραστεί από τη ζωή στην πόλη  φεύγουν από  την Αθήνα και αναζητούν πάνω στα βουνά ένα ήσυχο μέρος για να ζήσουν.Συναντάνε τα πουλιά και προσπαθούν να τα πείσουν να τους δεχτούν κοντά τους και να χτίσουν μαζί μία νέα πόλη μεταξύ ουρανού και γης . Τα πουλιά στην αρχή δεν θέλουν αλλά τελικά δέχονται.Έτσι αρχίζει το κτίσιμο της πόλης των πουλιών,της Νεφελοκοκκυγίας.Πολύ γρήγορα όμως καταφθάνουν εκεί, διάφοροι καταφερτζήδες και απατεώνες ,ζητώντας και αυτοί μερίδιο από την καινούργια πόλη των πουλιών.Τα πουλιά και ο Πισθέταιρος  όμως τους διώχνουν σαν ανεπιθύμητους.Όμως και οι θεοί του Ολύμπου είναι θυμωμένοι με  την καινούργια πολιτεία που τους έχει στερήσει την δόξα και τις τιμές που είχανε από τους ανθρώπους.Έτσι στέλνουν τονΠοσειδώνα και τονΗρακλή  για να συζητήσουν το θέμα ώστε  να βρεθεί μία λύση .Τελικά Γίνεται συμφωνία και το έργο τελειώνει με τραγούδια – χορούς  και με το γάμο του Πισθέταιρου με την Βασιλεία,την ωραία κοπέλα που φυλάει το αστροπελέκι του Δία .

 Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε στο λόφο της Πνύκας, περιοχή όπου συγκαλούνταν η Εκκλησία του Δήμου, δηλαδή η συνέλευση των Αθηναίων, στην Αρχαία Αθήνα, από τον 6ο αιώνα μέχρι το τέλος του 4ο αιώνα π.Χ.. Βρίσκεται στο μέσον της κατά διεύθυνση Βορρά-Νότου λοφοσειράς έναντι και Δυτικά της Ακρόπολης και μεταξύ των ακραίων υψωμάτων, του λόφου Νυμφών (βόρειο άκρο) και λόφου Μουσών ή Φιλοπάππου (νότιο άκρο).

Από το αρχαίο "βήμα" του ιερού χώρου αυτού αγόρευσαν σπουδαίοι πολιτικοί, στρατηγοί και ρήτορες όπως ο Θεμιστοκλής, οΑριστείδης, ο Περικλής, ο Δημοσθένης, ο Αισχίνης αλλά και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.

Πιο πολλές φωτογραφίες δείτε εδώ:https://www.flickr.com/photos/128564050@N05/albums/72157668519415566